KARADENİZ “SİYASET LOBİSİ” NE YAPMAK İSTİYOR?

  KARADENİZ “SİYASET LOBİSİ” NE YAPMAK İSTİYOR? Karadeniz bölgesi, doğası, iklimi coğrafyası yanında, kültür ve demografisi (nüfus yapısı)...

 

KARADENİZ “SİYASET LOBİSİ” NE YAPMAK İSTİYOR?

Karadeniz bölgesi, doğası, iklimi coğrafyası yanında, kültür ve demografisi (nüfus yapısı) de ilgi çekici özelliktedir.

Biliyoruz ki, coğrafyanın insan karakteri üzerinde, tercihlerinde ve yaşantı yoluyla oluşturduğu biçim ve form; kültür olarak ortaya çıkar. Bu bakımdan, Karadeniz’in bazı özelliklerinin bilinmesinde yarar vardır.

Tarihsel süreç olarak, oğuzların, Çepni boyunun ekseriyetini temsil ettiği, 1461 yılında Pontus Rum devletinin yıkılmasından sonra, bölgeye Karaman Türklerinin yerleştirildiği bilinen hakikattir. Kısmen, Ermeni, Rum, Gürcü ve diğer etnik unsurlardan bahsedilse de, varlıklarının ciddi bir etkisinin olmadığını ifade edebiliriz..

“Laz” olgusu, bölge ile ilgili kabul gören bir olgu olsa da, vakıa, “Laz olgusu” “beşinci kol” faaliyetleri ile Türk bütünlüğünü hedef alanların ürettiği bir olgudur. Osmanlıya dayatılan ve “Kürdistan, Lazistan” ile müşterek kullanılan bir kavramdır.

Lazların, kuzey Kafkasya’da yaşayan bir topluluk olup, farklı bir dilinin olduğu, varlıklarını kültürlerini dilleri ile yaşatmakta oldukları da bilinen bir husustur.

Türkiye Cumhuriyeti devletinin kuruluşunda, “kuvai milliyeye” en fazla desteğin verildiği de, tarihi bir hakikattir.

Cumhuriyet döneminde önemli siyasi şahsiyetlerin varlığını da görmek mümkündür. Hemen her siyasal yapılanmanın merkezini oluşturmaktadırlar.

Cevdet Sunay gibi önemli bir şahsiyetin varlığı, ordu içinde de görev almalarını gösteren önemli bir husus olarak bilinmelidir.

 Bu meyanda, devlet karşıtlığını temsil eden hadiselerde de önde olduklarını görebilmekteyiz. İşçi-öğrenci hareketlerinde hatırı sayılır etkileri mevcuttur.

İllegaliteye (yasadışılık) karşı özel bir ilgileri mevcuttur. Yeraltı dünyasının önemli isimleri bölge insanından oluşturduğunu çoğumuz biliriz. Silah üretimine imkân verilmesi halinde her atölye bir anda silah fabrikasına dönüşebilmektedir.

Çalışkan, hareketli, iradeli ve amacına ulaşabilmek için azimle çalışan bir yapıyı da görebiliyoruz.

Son dönemde bu özelliklerine birde “siyaset lobisi” eklendi. Ki, bu lobi, bölge insanının masumiyetinden ayrı değerlendirilmelidir. Zira hangi siyasi düşünce yükselişe geçerse geçsin, o siyaset gurubunun hâkimiyetini ele almakta ustadırlar. DP, AP, MSP, MHP, CHP ve sair irili ufaklı partiler, bu lobinin etki alanındadırlar.

Varlıklarını meşru zeminde sürdürebilmeleri, iktidarların inisiyatifi ile ülke kaynaklarını pervasızca kullanarak, kamu görevlendirmelerinde, bölge insanına öncelik tanımak sureti ile bölge insanının sürekli desteğini de alabilmektedirler.

Meselelere, pragmatik (faydacı) bir yaklaşımla yaklaşmakta, adil dağılım ve paylaşım gibi değerleri yok sayabilen bir özelliktedirler.

 Bu ise ülkede ötekileşmeyi tetikleyen bir siyasal iklimin oluşumunu sağlamaktadır. Hatta daha ileri giderek, bölücü siyasal yapılanmaların varlığını sürdürebileceği imkanlara da müdahil ve fırsat vererek, onların sürekli destekledikleri bölücü unsurlar, antipatik bir pozisyonla devlet ve kamu imkanlarından uzak kalmalarını da sağlayabilmektedirler. Oysa bu durum zamanla farklı mecralar evirilebilmekte ve kontrol dışı gelişmelere neden olmaktadır.

Bu bağlamda, AKP’nin giderek eridiğini gören bu lobi, devlet yönetiminde üstünlük (inisiyatif) kaybı olmaması adına, Recep Tayyip Erdoğan sonrası, Ekrem İmamoğlu lehine çalışmalara hız vermiş görünmektedirler. Ekrem imamoğlunun güneydoğu ziyareti, Recep Tayyip erdoğanın meşhur Siirt ziyareti emsal gösterildiğinde, benzer bir yapılanmayı görmek mümkündür. Hatta AKP’de siyaset yapanlar dahi bu duruma rıza gösterip taraf olma hususunda gayretlerini gözleyebiliyoruz..

Ekrem İmamoğlu’nun, MHP, ANAP ve CHP çizgisini takip eden siyasi çizgisinin mimarları da, “Karadeniz siyaset lobisi” olmuştur.

Takip ettikleri yol ve yöntem bakımından da, Recep Tayyip Erdoğan’ın geçtiği sürecin aynısı, fakat figür ve figüranları farklıdır.

Karadeniz’in insanlarını bu menfaat şebekesi olan “siyaset lobisinden” ayrı değerlendirmeliyiz. Zira bu lobi içinde her Karadenizli insanın onaylamadığını da biliyoruz. Özellikle de, Karadenizli vatandaşlarımızın ve Karadeniz bölgemizin muhtelif kirli olayların hedefi halinde gelmesinde, müdahil olmadıkları gibi, şer odaklarının taarruzlarına bu lobi seyirci kalmıştır.

Kamu imkânlarını kullanmak üzere, oluşturdukları sosyal psikoloji ile elde ettikleri üstünlüğü sadece kamu ihalelerinde kullanabilmek üzere, bölge insanımızı diğer bölgelerdeki insanların hedefi haline getirmekten çekinmemektedirler.

Acı olan taraf ise, milli bütünlüğümüzü içten ve dıştan hedef alan onlarca düşmanın “ekmeğine yağ süren” bu tür hareketlerin hala kabul görmesidir.

Nesim Yalvarıcı