“ithaftır” Gökçe çiçekler,”özge” çiçeklerdir. El yetmez, yol gitmez yerlerde bitiverir. Gökç...
“ithaftır”
Gökçe çiçekler,”özge” çiçeklerdir.
El yetmez, yol gitmez yerlerde bitiverir.
Gökçe çiçek, sarp kayalıklarda gizli,
Menekşe endamlı, çiğdem gibi nazlı...
Itır saçar, yüzü göklere bakar, kalbi niyazlı…
Varılmaz vadilerin çiçeği…
Göğün gök gözlü gökçeği…
Rüzgâr mı bekler, yağmur mu?
Yüzündeki renk, ateş mi nur mu?
Gökçe çiçek, çiçeklerin hası,
Gülşenin gök rengi libası.
Gökçe çiçek, yücelerde açar sessiz ve mağrur.
Bazen boyun büker bazen yüz soldurur.
Halinden bihaberdir ummandaki gel gitler,
Uçan kuşlarla, esen yellerle gezenler bilirler.
Ulaşılmayan yolların kavşağında,
Ne bilir ki gökçe çiçeği kim, nerede bekler.
Mor dağların gökçeği,
Gülistanın çiçeği,
Gökçe çiçeğin açtığı dağlara gün doğsun…
Kır, bayır, Gülşen şad olsun.
20 Mayıs 2006/ ADAPAZARI
Nesim YALVARICI
YORUMLAR